Laatste sneeuwpret
In Frankrijk is het nu “wintervakantie” en Nikola is heerlijk aan het skiën in Oostenrijk. Igor mocht een vriendje meenemen en wij zochten de sneeuw op die nog rijkelijk ligt boven de 800 meter. We meden het hoge vulkaangebergte van de Sancy waar we vorige week zijn geweest (blogbericht van 10-2-2012) en waar het nu waarschijnlijk stervensdruk is en gingen dit keer naar de “Montagne Bourbonnaise”.
Een prachtig gebied ten oosten van Vichy. Er gaat geen autoroute die kant op en we doen dus wel 2 uur over de reis van 110 km maar het is echt de moeite waard. In de jaren ‘70 is “La loge des gardes” een boswachtershuis, tot klein skigebied gemaakt. Er zijn 4 liften, veel wandel en langlaufmogelijkheden, een gezellig café, een winkel met lokale producten, een frietkot en een verwarmde ruimte waar je kunt picknicken.Wij vonden de sfeer heerlijk simpel en gezellig. Hier komt de lokale bevolking van de Allier skiën en dat is te zien: de meeste mensen kunnen niet skiën. We hebben gelachen om de met een bus aangekomen asielzoekers die voor het eerst breed lachend op de latjes stonden te wiebelen. Ron en ik hebben met “raketten” tussen de enorme Douglas sparren gewandeld en Igor vermaakte zich uitstekend met zijn vriendje op de 4 pistes. Vrijdag mag hij weer, dan mag hij met zijn vriendje mee.
Toen we gisterenavond thuiskwamen was hier alles groen. Wat een luxe, we kunnen weer doortrekken en douchen. Vanmiddag weer een “randonnée” met Brigitte, het zal wel modderig zijn.
Een prachtig gebied ten oosten van Vichy. Er gaat geen autoroute die kant op en we doen dus wel 2 uur over de reis van 110 km maar het is echt de moeite waard. In de jaren ‘70 is “La loge des gardes” een boswachtershuis, tot klein skigebied gemaakt. Er zijn 4 liften, veel wandel en langlaufmogelijkheden, een gezellig café, een winkel met lokale producten, een frietkot en een verwarmde ruimte waar je kunt picknicken.Wij vonden de sfeer heerlijk simpel en gezellig. Hier komt de lokale bevolking van de Allier skiën en dat is te zien: de meeste mensen kunnen niet skiën. We hebben gelachen om de met een bus aangekomen asielzoekers die voor het eerst breed lachend op de latjes stonden te wiebelen. Ron en ik hebben met “raketten” tussen de enorme Douglas sparren gewandeld en Igor vermaakte zich uitstekend met zijn vriendje op de 4 pistes. Vrijdag mag hij weer, dan mag hij met zijn vriendje mee.
Toen we gisterenavond thuiskwamen was hier alles groen. Wat een luxe, we kunnen weer doortrekken en douchen. Vanmiddag weer een “randonnée” met Brigitte, het zal wel modderig zijn.
Reacties
Een reactie posten