Yoga, vreugde en Reims

Als ik mij los wil scheuren uit het paradijsje Brénazet dan gaat dat niet gemakkelijk. Er is een tuin, een kas, de paarden die ik achter moet laten in de handen van anderen. Er waren gasten in aantocht en er moesten nog frambozen struiken de grond in. Dus woensdag om 22 uur zat ik nog met mijn handen in de aarde om donderdag vroeg te kunnen vertrekken naar Reims.

Reims is een totaal sfeerloze stad met een overgewaardeerde kathedraal die van buiten wel mooi is, hoewel vies, maar van binnen niet zoveel te bieden heeft. De op grote hoogte geplaatste glas in lood ramen zijn vast boeiend maar, aangezien de zon niet scheen, kon ik er niet zo van genieten.

image(foto:v.l.n.r.Doumée met wie ik mijn Yogaopleiding heb gedaan in Lyon, vriendin van haar  en ik)

 

Ik kwam naar Reims voor de vijfjaarlijkse “Assises” , een Yoga congres georganiseerd door de FNEY, de Franse vereniging van yoga docenten die in Parijs zetelt. Zelf ben ik opgeleid in Lyon door de EFYL, ook een zeer degelijke schoolse opleiding maar de Parijse tak is blijkbaar nog veel schoolser. De club wil vooral erkenning dat Yoga een serieuze wetenschap is en voor het congres werden dan ook wetenschappers uit alle domeinen uitgenodigd. Yoga deden we ook, 2 uur per dag. De rest van de dag bestond uit lezingen. Mijn eerste lezing van Danielle Alloin  was getiteld : “s’accorder à l’univers” en klonk mij heel spiritueel in de oren. Ik dacht dat we onze zouden gaan afstemmen op de kosmos en daar was ik helemaal klaar voor! De specialiste in zwarte gaten leerde mij hoe oud het universum is en hoe wetenschappers weten dat het heelal uitdijt…

Het thema van deze 4 dagen was : “La Joie” . Er is veel gesproken over vreugde,  ik heb die vreugde ook zeker wel gevoeld als ik op mijn yogamatje bezig was met geweldige yogadocenten maar het is toch voor mij niet iets waar je over praat. Gewoon met zijn allen in de ashram in Poona, de armen in de lucht en zingen over licht en liefde of met de Hara Krisna in Amsterdam Hare Krisna zingen… Ikzelf vind dat fantastisch maar natuurlijk past dat helemaal niet in de stijve Franse ( soms ook Nederlandse? ) opvoeding.

Eén lezing vind ik absoluut noemenswaardig: Alexandre Jollien, een filosoof die vanaf zijn geboorte gehandicapt is en zijn visie op vreugde en zijn humoristische manier van vertellen heeft indruk op mij gemaakt. Natuurlijk zat ik de rest van de tijd eigenlijk altijd in de verkeerde lezing want dan bleek de andere lezing helemaal top te zijn.

Na mijn 4 dagen in het Holliday Inn hotel en in zachte stoelen van kunstmatig verlichte zalen in het congres centrum, was ik maar wat blij dat ik weer terug mocht naar mijn groene, frisse Holliday Brénazet, ondanks de  hoeveelheid regen want de resten van El Nino jagen hier over de cour.

Reacties

Populaire posts

Het Franse schoolsysteem versus thuisonderwijs

Россия

Zelf Miso maken