Met vakantie met vakantie

Op Brénazet verblijven is heerlijk en de behoefte om met vakantie te gaan is niet meer zo aanwezig. We zijn immers altijd buiten, de natuur is alom aanwezig en we hebben geen stres. Dus we zijn altijd met vakantie. Wij missen echter de zee wel eens. Na 4 jaar besloten we de herfstvakantie te gebruiken om ons een weekje onder te dompelen in een andere cultuur en te genieten van de Oceaan.

_20121101_368 [800x600]Baskenland is 8 uur rijden vanuit Brénazet dus net zover als naar Nederland. De Spanjaarden waren vrij op donderdag 1 november en wij begrepen er eerst helemaal niets van dat er niemand in de ochtenduren naar zijn werk ging en dat er zoveel mensen langs de weg aan het joggen en aan het wandelen waren.

Er werd een brug geslagen naar het weekend dus tijdens dit lange weekend was het iedere avond gezellig op de pleinen en in de barretjes van de kleine vissersdorpjes. Spanjaarden leven op straat, overal staan bankjes waar de ouderen gezellig zitten te praten, vooral de jonge vaders lopen met de kinderwagen, de moeders dragen de peuters en de kinderen spelen luidruchtig in groepjes. Het viel me op dat er zo weinig mensen bezig waren met een mobiele telefoon. Mijn conclusie was dat ze elkaar al genoeg spraken op straat. Later hoor ik van iemand dat de mobiele telefonie in Spanje in handen is van enkele maffioso en dat het er schrikbarend duur is.

_20121102_405 [800x600]

Wij sliepen in onze bus op afgelegen strandjes. Kookten in haventjes, dronken heerlijke Spaanse koffietjes op terrassen en aten de verrukkelijke tapa’s. We brachten vele uren door in de hoge golven, het water was toch nog een royale 18 graden.

_20121102_396 [800x600]

We bezochten Bilboa en het Guggenheim museum aldaar. Het gebouw is zeker heel bijzonder maar wat er binnen te zien is, vond ik te triest voor woorden. Ik dacht aan de natuur die ervoor opgeofferd is om zulke wanstaltige dingen te maken die mensen kunst noemen. Misschien hebben wij gewoon pech gehad met een “kunstenaar” als Claes Oldenburg. Maar de permanente tentoonstelling van gigantische stalen platen vond ik ook totaal zinloos en lelijk. Verder was er een tentoonstelling van tekeningen van Egon Schiele en die kon ik gelukkig wel enigszins waarderen.

Naast het grote blik olijfolie, de kist heerlijke Spaanse sinaasappelen heb ik ook een flinke verkoudheid meegenomen. Nu moet ik die maar verzorgen met mijn kruidenmengsels.Een van de fijne dingen van met vakantie gaan is het thuiskomen en dan zeker als thuis Brénazet is. Alles was hier in orde behalve dat de twee cavia’s ontsnapt waren.

Reacties

  1. Ik denk alleen dat de gemiddelde Bask geen Spanjaard wil worden genoemd ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lees meer over al dan niet te vieren kerkelijke feesten op mijn weblog:
    http://www.hhbest.nl/2012/11/11/traditionele-feesten-steeds-vaker-nieuws/

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja Guido dat is waar. De Basken voelen zich geen Spanjaard maar ik dacht dat het buitenleven wel voor alle Spanjaarden zo gaat. Eskarrek asko!(dank je wel in het Baskisch)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Mariken,

    Ik ben in 2001 ook in het Guggenheim in Bilbao geweest. De stalen platen zijn inderdaad ontzettend lelijk. Maar wij kwamen tot de ontdekking (met een groep 20-ers) dat je er supergoed in kan zingen. Dat was een fantastische ervaring, zowel voor ons als voor de andere bezoekers. Geen feest voor de ogen dus, maar wel voor de oren...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een leuke ontdekking, daar zouden ze iets over moeten zeggen in het museum, leidt deze poging tot kunst toch nog tot ware kunst! Dank je wel voor je reactie Loes.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts

Het Franse schoolsysteem versus thuisonderwijs

Россия

Zelf Miso maken